άτι

τίναξα πάνω την ανυπάκουη κεφαλή
σαν το περήφανο άτι που δε δαμάζεται
κι ανέβηκα αγέρωχα το δρόμο τον τραχύ 
εκεί που η ψυχή μας δοκιμάζεται

πίσω στα εφήμερα πια δε γυρνώ
ούτε να ζώ μισή ζωή πια θέλω
εγώ πάντα τα αιώνια θα καρτερώ
κι άλογο άγριο κι αδάμαστο θα γένω

ΜΑΓΕΙΑ

                      τα κορμιά μας γυμνά στο νερό                                                                                                                                                                    σε κρατώ απαλά στην αγκαλιά μου                                         

 κι εσύ σιγοτρέμεις από ηδονή                                                      

                                   είναι τα μάτια σου βουρκωμένα                                             

 και γύρω γαλήνια σιγή                                                                

                                                                                                                 

μέσα στην έκσταση ψιθυρίζω: "αγάπη μου"                        

                                    καθώς μας τυλίγει ομίχλη πυκνή           τα δέντρα σκύβουν να μας σκεπάσουν                                        

                                    ανθρώπινο μάτι να μη μας δει                       

                                                                                                                       

γίνομαι ένα με το κορμί σου                                                             

                                        κι οι ψυχές μας είναι πια μια ψυχή  

η φαντασία συναντά την αλήθεια                                                   

                                        κι είν' η ζωή μαγική!                             

ΨΥΧΗ

η ψυχή μου γυρνά στα καλντερίμια της ζωής, χαμένη
ανάμεσα σε πύργους και κάστρα απόρθητα
γεμάτα ψυχές σκλαβωμένες στην ύλη
τις πόρτες χτυπά, μα κάνεις δεν ανοίγει...

μες στα σκοτάδια του κόσμου προσμένει

μια αχτίδα ήλιου, μια λάμψη, μια ελπίδα
κι όλο γυρνά στα στενά και γυρεύει 
μιαν άλλη ψυχή, σαν και κείνη χαμένη...

ΤΕΛΟΣ ΕΠΟΧΗΣ

  Είμαστε στα πρόθυρα μιας οικονομικής καταστροφής,σαν χώρα. Οδηγηθήκαμε σ' αυτήν χάρη στις λάθος επιλογές και στις ληστρικές επιδρομές μιας κυβερνητικής ελίτ, που καταδυνάστευσε τον τόπο για 37 χρόνια. Μια συγχρονισμένη εναλλαγή δεξιών και σοσιαλδημοκρατών στην εξουσία, με πατρονάρισμα οικονομικών κολοσσών, ντόπιων και ξένων. Αποτέλεσμα η διασπάθιση δημοσίου και δημοσιονομικού χρήματος, με μετατόπιση του πλούτου στους χορηγούς των εξουσιαστών. Το ελληνικό κράτος συνέχισε να δανείζεται για να αντεπεξέρχεται στις υποχρεώσεις του, ώσπου οι πιστωτές του που βρίσκονται πίσω απ' όλους και όλα, χρησιμοποίησαν την πιο δοτή κυβέρνηση, για να εξαγοράσουν και την ίδια την πατρίδα. Το απώτερο σχέδιό τους τώρα αποκαλύπτεται μπροστά μας σαν αρχαία τραγωδία, της οποίας είμαστε θεατές και θύματα. Η τελευταία πράξη του δράματος μας θέλει εξαθλιωμένους ιθαγενείς που θα υπηρετούν τους- νέου τύπου- αποικιοκράτες στον επίγειο παράδεισο τους, που κάποτε ήταν πατρίδα ηρώων!